bezúhonný adj
  1. 1. unblemished, unimpeachable

    Těšil se bezúhonné pověsti. — He enjoyed an unimpeachable reputation.

  2. 2. (law) with a clean criminal record

    Soudcem může být jmenován pouze bezúhonný občan. — Only a citizen with a clean record can become a judge.

nom bezúhonný
gen bezúhonného
dat bezúhonnému
acc bezúhonného
loc bezúhonném
instr bezúhonným